طبق آمار موسسه طرح و ساخت آمریکا (DBIA1) نسبت پروژه های طرح و ساخت درسالهای 1985 تا 2000 از 5 درصد به 35 درصد و پروژه های اجرا شده به روش سه عاملی از 82 درصد به 54 درصد رسیده است . این آمارها نشان میدهد که اجرای پروژهها و طرحها به شیوههای نوین در حال گسترش میباشد . یکی از این روش های نوین اجرا ، روش دوعاملی یا طرح و ساخت (D.B2) است که در میانه دهه 1980 و دهه 1990 مورد استفاده قرار گرفت . در اینشیوه اجرا مشاور که یکی از سه عامل شیوه سنتی یا سه عاملی میباشد حذف شده و قسمت عمده ای از وظایف ایشان به پیمانکار محول شده است بنابراین پیمانکار طرح و ساخت کار طراحی تفصیلی و اجرا را توامان انجام میدهد . اجرای قراردادهای D.B به دلیل مزایایی همچون اطمینان کارفرما از قیمت نهایی و تاریخ قطعی اتمام پروژه و کاهشمسوولیتهای کارفرما با رشد زیادی در ایران مواجه شده است . به همین دلیل در این مقاله کوشش شده است با تشکیل ماتریس SWOT به بررسی همه جانبه این نوع قراردادها پرداخته شود
